Ανάποδο στεφάνι βλέπω...

Καθισμένη σε μια καρέκλα στην κουζίνα της η Ερασμία, έπλεκε με ζήλο ένα ζακετάκι για το εγγονάκι της. Δόξα τω Θεώ μεγάλωνε φυσιολογικά, η ηρεμία του σπιτιού της κόρης και του γαμπρού της την ανακούφιζε.

- Αχ το μωρό μου, πόσο αγώνα έκανε για να ζήσει! Μεγάλο τ' όνομά Του! Άντε να δω πότε θα αξιωθώ να πλέξω και για της Βάσως, ο καιρός περνάει και για παιδί τίποτα ακόμα... Αμ και τα άλλα μου στην Κέρκυρα, πόσο τα 'χω επιθυμήσει! Να δω πότε θα μου τα φέρει η τρελή η κόρη μου που μου έταξε, ας είναι καλά η Πόπη που τα αγκαλιάζει, στερημένα από τη μάνα τους είναι. Λύσσαξε να τον πάρει γιατί; Για να χωρίσει και να ξαναπαντρολογηθεί με τον καπετάνιο; Τι ήταν κι αυτό, να πάει για να δει τους θείους και να τσιμπήσει κι άλλο γαμπρό; Μπα που να μη σώσει η μουρλή, μέλι έχει; Ελεύθερος αυτός, με δυο παιδιά η δική μου, τι να πω, τυχερά είναι. Αχ βρε Ποπίτσα μου, τα εγγόνια μας θα σου κλείσουν τα μάτια, εκατό χρονών να φτάσεις, καλή σου ώρα. Χρυσή γυναίκα είσαι και τη συμμερίζεσαι την παλαβή την κόρη μου, η καινούρια πεθερά να δούμε τι θα πει...

Το διακριτικό χτύπημα στην πόρτα την έβγαλε από τις σκέψεις της. Η Αφρούλα, μια καλή γειτόνισσα, πήγε για το συνηθισμένο απογευματινό καφεδάκι τους. 

- Τι κουβάλησες βρε Αφρούλα μου; Έλα άστο εδώ πάνω στο ξύλο μη καείς! 

Ένα ταψί σιροπιαστό γλυκό με λεπτό μελωμένο φύλλο έκανε την κουζίνα να μοσχοβολήσει. Η Αφρούλα αγαπούσε πολύ την Ερασμία που πάντα στεκόταν στις δυσκολίες της. 'Οτι κι αν είχε η μια το έλεγε στην άλλη και μαζί προσπαθούσαν να βρουν λύση στο κάθε πρόβλημα. Τώρα η Ερασμία πήγαινε για δυο τρεις ώρες μόνο στην κόρη της αφού πέρασαν εφιαλτικές μέρες με τη λεχώνα και το νεογέννητο. 

- Αφρούλα μου πάω σε ώρες που λείπει ο γαμπρός μου. Καλό παιδί, μ' αγαπάει και με καλοδέχεται, το σωστό όμως είναι όταν σχολάει να βρίσκει σπίτι μόνο τη γυναίκα και το παιδί του. Αυτές τις αρχές έχω εγώ κι έτσι ορμήνεψα και τις κόρες μου, φιλενάδες, γειτόνισσες, ξαδέρφες, τις ώρες που θα λείπουν οι άντρες σας. Σωστό δεν είναι να έρχεται και να τις βρίσκει εκεί συχνά, δεν επιτρέπεται! Τη γυναίκα του να τον περιμένει μόνη, συγυρισμένη και νοικοκυρεμένη και να μαθαίνει στα παιδιά να του κάνουν χαρά όταν τον ακούνε. 

- Έτσι πρέπει Ερασμία μου, όταν η πεθερά είναι σωστή και διακριτική δεν έχει προβλήματα τέτοια το ζευγάρι. Να τους πας αύριο και γλυκάκι, σκόπιμα έψησα και δεύτερο ταψί, μέχρι το πρωί θα έχει πιει όλο το σιρόπι του. Να γυρίσω το κουπάκι να μου το πεις; 

Βάσανα είχε και η Αφρούλα με το γιο της. Τρία χρόνια παντρεμένος και είχαν πέσει μαύρα σύννεφα στο σπίτι τους. Γκρίνια και φαγωμάρα νύχτα μέρα δίχως σοβαρό λόγο. 

- Ανάποδο στεφάνι βλέπω... Είναι κι ένα πράγμα στρογγυλό κοντά, δαχτυλίδι είναι, βραχιόλι είναι, κόσμημα πάντως είναι. Κι αυτό στον πάτο...δικαστικός αγώνας, τι μπλεξίματα να 'χει βρε Αφρούλα άραγε; 

- Που να ξέρω τι κάνουνε, σάμπως πάω σπίτι τους; Η νύφη μου έκλεισε την πόρτα με το γάντι, τα ξέρεις. Η κόρη σου με φωνάζει να πιούμε κι ένα καφέ, η νύφη ποτέ. Ξέρεις δα πως είμαι σαν κι εσένα, διακριτική. Μου φώναζε ο γιος μου γιατί βρε μάνα δεν έρχεσαι καμιά μέρα σπίτι μας που έχεις να πατήσεις από τη γιορτή μου. Τι να του έλεγα, η γυναίκα σου δε με κάλεσε ποτέ; Θα καβγάδιζαν και θα ήμουν εγώ η αιτία και δεν το θέλω. Μια φορά από το πολύ μπούρου μπούρου του, λέω άντε Αφρούλα μπας και φτιάξουν τα πράγματα. Τους φύτεψα ωραία βιγόνια και πήρα κι ένα ωραιότατο κασπώ με πετρούλες γυαλιστερές να τη βάλω, έψησα γλυκό, τα φορτώθηκα και λαχάνιασα για να τα πάω. 

Ποιο το αποτέλεσμα καλή μου; Ξαπλωμένη στο κρεβάτι αυτή, δεν βγήκε ούτε να με χαιρετίσει, τον καφέ ο γιος μου τον έψησε! Εσύ για να ήσουν θα ξαναπήγαινες; 

- Αν την είχα νύφη εγώ θα τη στόλιζα όπως της πρέπει. Αν ερχόταν κι αυτή σπίτι μου θα με έβρισκε ξαπλωμένη στο κρεβάτι να ρεμβάζω κι ας έψηνε τον καφέ μόνη της! Νομίζεις πως καταλαβαίνουν αλλιώς; Λυτούς και δεμένους έβαλε να πάρει το γιο σου και σήκωσε και μύτη; Κοίτα, θα σου πω κάτι που με τριβελίζει εδώ και καιρό, αυτοί πάνε για χωρισμό. Όταν είχε έρθει η Βιβή για το γάμο και είδε τη νύφη σου που χαιρετούσε τους νιόνυφους στην εκκλησία, δεν της άρεσε. Μου είπε μαμά, κρίμα το παλικάρι, θα τον φάει αυτή, κάτι δε μ' άρεσε στο ύφος και τις κινήσεις της. Και στο τραπέζι μετά που έκανα τις συστάσεις  τα ίδια μου είπε, δεν μιλάει, δεν γελάει, όλους τους κοιτάζει σαν μυρμήγκια, στρίγκλα είναι. Και κάθε φορά που μου γράφει, πάντα με ρωτάει για όλους βέβαια αλλά για το γιο σου περισσότερο. Αν είναι καλά, πως περνάει, αν εξακολουθεί αυτή να φεύγει για Κάιρο και να χάνεται βδομάδες... Κάτσε να δούμε και τα χαρτιά τι λένε!

Μια απ' τα ίδια και τα χαρτιά, χωρισμό έβλεπε η Ερασμία. Κάτι την έτρωγε, σίγουρα αυτή έχει βρει άλλον, όμως δεν το είπε της Αφρούλας. 

Το σκάνδαλο δεν άργησε να ξεσπάσει και πήρε μεγάλες διαστάσεις. Η νύφη της είχε εραστή! Αποκαλύφθηκε λίγες μέρες μετά τη μεγάλη φασαρία που έγινε στο σπίτι τους όταν ο άντρας της βρήκε στο συρτάρι ένα δαχτυλίδι μεγάλης αξίας. Δικαιολογήθηκε αυτή ότι της το δώρισε ο πατέρας της και είχε ξεχάσει να του το δείξει. Ήταν τόσο πειστική που ο άντρας της το έφαγε το παραμύθι, η Ερασμία όμως έβαλε φιτιλιές στην Αφρούλα. 

- Που τις βρήκε ο μπαμπάς της τόσες λίρες και της το πήρε, ε; Με το ζόρι ο καημένος της μάζεψε πέντε ρούχα και σας τη φόρτωσε, μουτρού, στριφνή, οκνή και τεμπέλα είναι η ψωριάρα, ποιος θα την έπαιρνε; Επειδή κορόιδεψε το χαζό το γιο σου και του είπε ότι δεν είναι τόσο ακριβό; Στριφογύριζε το βραχιόλι στα χέρια και κουνούσε το κεφάλι ειρωνικά. Μόνο οι πέτρες κοστίζουν τόσα λεφτά! Να δοξάζεις το Μεγαλοδύναμο που στο έφερε πάνω στην απελπισία του και το κρατάμε στα χέρια μας. Πολύ φοβάμαι ότι θα σας φορτώσει και κάνα παιδί αλλουνού η σκρόφα! Γκόμενος της το πήρε και για να της κάνει τόσο ακριβό δώρο θα πει πως της έχει και...μεγάλη υποχρέωση, Θεέ μου συχώρα με! 

Αφρούλα κι Ερασμία βρήκαν μια δικαιολογία και πήγαν κρυφά στο Κάιρο. Όλοι ήξεραν ότι πάνε σε μια μακρινή εκκλησία να εκπληρώσει η Ερασμία ένα τάμα που είχε κάνει για την υγεία της τότε αιμορραγούσας κόρης της και του πρόωρα γεννημένου παιδιού της.

Μεγάλη στενοχώρια έφερε ο ερχομός των δύο γυναικών.

Οι συμπέθεροι φυσικά είχαν κοντά ένα χρόνο να δουν την κόρη τους και δεν είχε κανείς ιδέα για το βραχιόλι. Γυρίζοντας, η Ερασμία έβαλε έμπιστούς της ανθρώπους να την παρακολουθήσουν και σε δυο βδομάδες ανακάλυψαν την παράνομη σχέση της με τον ανιψιό της της Αφρούλας και δεύτερο ξάδερφο του γιου της. Μπουκάρισαν και οι δυο στο σπίτι και την έκαναν μαύρη από το ξύλο, την πέταξαν έξω με τα μαλλιά στο χέρι  δυο ώρες πριν γυρίσει ο άντρας της και γίνει μεγάλο κακό. 

Σε δύο χρόνια η Ερασμία  καλοπάντρεψε το παλικάρι με την όμορφη και γλυκιά ξαδέρφη του γαμπρού της.