Μνηστή μου είναι η κοπέλα!

Η Σουλτάνα κοίταξε τη Ραμπελία με συμπάθεια.

- Θα σε πω τι να κάμεις κοκόνα μου! Κοπέλα της παντρειάς είσαι και πρέπει να προσέχεις και τα χεράκια σου... 

- Θα πάω να ψουνίσω ο,τι με πείτε!

- Παράδες δε θα ξοδέψεις για την πομάδα, έχω να σε δώκω!

- Κι άμα σωθεί;

- Θα σε πω τα χρειαζούμενα για να ξεύρεις!

Δυο κουταλιές γλυκερίνη, ένα κουταλάκι μελισοκέρι και λίγη τριμμένη φλούδα λεμονιού.

Τα ανακάτευε καλά κι έβαζε την κρέμα σε βαζάκι που είχε πλύνει με ζεστό νερό κι αφού στέγνωνε το περνούσε με οινόπνευμα.

Η Ραμπελία την ευχαρίστησε κι έφυγε τρέχοντας για το μυροπωλείο.

Μέτρησε ξανά τους παράδες της και ζήτησε άρωμα καλό. Τα λεφτά δεν ήταν πολλά κι έτσι κατάφερε ν' αγοράσει αυτό που της άρεσε στο πιο μικρό μπουκαλάκι. Το έβαλε στην τσέπη και πήγε στης κυρίας Χατζή που την περίμενε ανυπόμονα.

- Πού είσαι βρε κοπέλα μου; Άργησες πολύ σήμερα!

- Με έστειλε η μαμά μου στη Λάμπω να την πω να έρτει στο σπίτι μας! Η μέση του μπαμπά μου πολύ πονάει και θα τον κάμει μια ενέσα που δε μποράει μήτε να κάτσει... Αυτή έλειπε σε άλλονε άρρωστο και τήνε περίμενα τόση ώρα...

- Γιατρέσσα είναι αυτή η Λάμπω;

- Ακόμα καλύτερη! 

Έστρωσε το τραπέζι για τον απογευματινό καφέ. Από την κουζίνα έφερε τα φρεσκοψημένα ζεστά κουλουράκια και το κέικ με σοκολάτα. Η γυναίκα που τους μαγείρευε ήταν άφθαστη σε όλα! Έψηνε τόσες νοστιμιές που έκανε τα μικρά να μη θέλουν να βγουν απ' την κουζίνα. 

Η κυρία Χατζή έβγαινε με τους φιλοξενούμενους καθημερινά, πρωί και βράδυ. Συχνά ακολουθούσε και η κυρία Καμανταρίδη που τελευταία ήταν χλωμή κι ανόρεχτη από τη στεναχώρια της. 

Οι άντρες είχαν καθίσει στη βεράντα καπνίζοντας πούρο, που ενοχλούσε τις κυρίες η μυρωδιά του.

Η Ραμπελία είχε στήσει αυτί όση ώρα οι αδερφές συζητούσαν στην τραπεζαρία.

- Ενημέρωσα τελικά και τη Φερτζίρογλου με την Καμανταρίδη να έρθουν το βράδυ! 

- Πολύ λυπάμαι, τόσο καλή γυναίκα, κοκέτα, θεωρητική και να έχει αυτά τα προβλήματα...

- Δυστυχώς... Ο άντρας της θα μείκει λίγο, έχει λέει δουλειά... Καταλαβαίνεις... 

- Πω πω ντροπή... Δίνει πολλά δικαιώματα και την εκθέτει... 

- Να φτύνουμε τον κόρφο μας... Η ζωή φέρνει πολλά, μακριά από μας να λέμε... 

Λίγο πριν τις οκτώ έφθασαν τα δύο ζευγάρια.

Ο κύριος Φερτζίρογλου, κλασικός τζέντλεμαν, χαιρέτισε δια χειροφιλήματος τις αδερφές. Η κυρία Χατζή ζήτησε από τη Ραμπελία να τους φέρει παγωμένη λεμονάδα.

- Νωρίς είναι ακόμα για το κέντρο...

Η κυρία Καμανταρίδη κοίταξε στα μάτια τον άντρα της. Την απέφυγε κι ακολούθησε τους άντρες στη βεράντα.

- Βρήκε ένα φίλο του προχθές εδώ έξω και κανόνισαν λέει να πάνε κάπου να μιλήσουν για δουλειές... Δε μπορούσε να τον μηνύσει ότι δε θα πάει και θα τον περιμένει... 

- Ποιος φίλος, τον ξεύρουμε;

- Παντελή τόνε λένε, δεν τον έχεις δει...

Η Ραμπελία μουρμουρίζοντας τέντωσε τα αυτιά της. 

<< Με τον Παντελή θα είμαι εγώ ψεύτη! Κι άμα σε πίστεψε η γυναίκα σου, καλό χαϊβάνι είναι κι αυτή!>>

- Παντρεμένος είναι κι αυτός;

- Όχι, περνάει τον καιρό του με τη μια και με την άλλη... Ωραίος άντρας είναι, οικονομικά στέκει πολύ καλά, για παντρειά όμως ούτε που το σκεφτόταν. Είχε γίνει κι ένα σκάνδαλο πριν δυο χρόνια με μια παντρεμένη, έτρεχε να τον γλιτώσει ο δικός μου... 

- Τι με λες;

- Άστα να πάνε... Μήτε θηλυκιά γάτα δε τον ξεφεύγει... Η μαμά του καημό έχει που δεν έκαμε οικογένεια και απογόνους... Τώρα που κοντεύει τα σαρανταπέντε, είπε ο άντρας μου ότι σάμπως και να το αποφάσισε να νοικοκυρευτεί...

- Και πότε περιμένει για να κάμει και κάνα παιδάκι που ακόμα σα να το αποφάσισε; Άμα βρει καμιά γυναίκα να τον αρέσει δε θα είναι κι αυτή κοντά τα σαράντα; Ίσα που προλαβαίνει...

- Ο Παντελής να πάρει σαραντάρα; Ούτε για αστείο! Τη θέλει μικρή βλέπεις! Και όμορφη και τσαχπίνα, μπουμπούκι... Πολλές φιληνάδες μικρούλες είχε, αμά για να τις βγάζει με την κούρσα, να ξοδεύει παράδες και να τις γλεντάει, όχι για παντρειά...

- Εμ! Τα μπουμπούκια δε θα σκλαβωθούνε με το μεγάλο, νεαρούδι θα βρούνε ν' αγαπήσουνε και να κάμουνε οικογένεια για!

- Αυτό τον είπα κι εγώ μια μέρα που είχαμε βγει σ' ένα κέντρο και τόνε είχαμε συναντήσει... Αλλά έτσι μπλεγμένος που ητανάνε με την άλλη, πού να διει παραπέρα; 

Η αδερφή της κυρίας Χατζή που παρακολουθούσε τη συζήτηση, κούνησε το κεφάλι ειρωνικά.

- Τα χρόνια περνούνε και νομίζουνε μερικοί πως θα μείκουνε για πάντα νέοι... Της σειράς του κοπέλα δε νομίζω να βρει όπως τον αρέσει, είναι πολλά τα καλά κι εύπορα παλικάρια για κείνες. Εκτός κι αν πάρει κάνα κορίτσι πτωχό, που δεν κοιτάζει πολλά πολλά, να διει μιαν άσπρη μέρα κοντά του... Με τοις παράδες του θα τήνε αγοράσει, γιατί σε λίγα χρόνια αυτή θα ανθίζει κι αυτός θα μαραίνεται...

- Και θα δεχόταν η οικογένεια παρακατιανή νύφη; Οι άλλες των αδερφών του είναι καλομεγαλωμένες, με δασκάλες και μόρφωση, έχουν και περιουσία κι όνομα στη Σμύρνη! Έμεικε πίσω το στερνοπαίδι βλέπετε κι έσιαξε τη δουλειά του εδώ... 

Η Ραμπελία δάγκωνε τα δάχτυλα από την αγωνία της. Σαρανταπέντε χρονών ήταν τελικά κι εκείνη ούτε είκοσι...

<< Ναι, αμά δε τον φαίνουνται... Κι άμα περνάω καλή ζωή κι έχω τα λούσα και τα όξω μου μια χαρά είναι... Ποιος μικρός που βαστιέται καλά θα πάρει εμένανε; Κανείς! Χώρια που θα φάω τα χρόνια μου όσο θα μαλώνει με τη μάνα και τον πατέρα του! Αυτός θα τοις λέγει που με θέλει κι αυτοί θα τόνε αποκληρώνουνε... Με τούτον δω, κάτι μπορεί να γίνει!>> 

Με τη μπλε φούστα και το εκτυφλωτικό κίτρινο μπλουζάκι που άφηνε ακάλυπτους τους ώμους της, έκανε τον Παντελή να τη θαυμάζει από μακριά. Λίγες σταγόνες από το άρωμα της χάρισαν επιπλέον αυτοπεποίθηση. 

- Δε θα μείνω πολύ... Η μαμά μου μ' έκαμε πατιρντί, κάποιο μάτι μας πήρε και κάτι την είπανε... 

Πολύ του κακοφάνηκε. ΄Ηθελε να την κυκλοφορήσει στα στέκια των κοσμικών φίλων του, αυτών που ξόδευαν παράδες για να έχουν δίπλα τους τρυφερή συντροφιά κάτω των εικοσιπέντε κι η ανέγγιχτη Ραμπελία ήταν πολύ μικρότερη... 

- Πάμε στο μαγαζί που τραγουδάει η σαντέζα του Καμανταρίδη να πιούμε μια μπύρα! Εκεί δε θα σε δει κανείς!

Η τύχη ήταν με το μέρος της!

<< Άμα σε βάλω στο χέρι παλιόγερε, θα σε κάμω ο,τι θέλω μετά! Και σε χρειάζομαι για να τόνε πάρω! >>

Ο Παντελής χαιρέτισε πολλούς φίλους. Άλλους που συνοδεύονταν από τις νόμιμες κι άλλους με τις παράνομες σχέσεις τους. Όλοι την κοιτούσαν με θαυμασμό κι εκείνος ένιωθε το στήθος του να φουσκώνει από περηφάνεια. Ο Καμανταρίδης έφτασε σε δύο ώρες κι έμεινε με το στόμα ανοιχτό όταν τους είδε...

- Εσύ εδώ; Εσύ μ' αυτήν; Πως, πότε;

Ακολούθησαν γέλια και πειράγματα από τον Παντελή κι ένιωσε λίγο καλύτερα. 

'Ενα μπουκάλι παγωμένο ακριβό κρασί που έφερε ο σερβιτόρος, ήταν η αιτία ν' απομακρυνθεί για λίγο από το τραπέζι.

- Δυο λεπτά θα λείψω, να ευχαριστήσω τους φίλους μου για το κέρασμα! Καμανταρίδη πρόσεχέ τη!

Η προκλητική κοπέλα με το σχιστό φόρεμα και το σχεδόν ακάλυπτο στήθος τον αγκάλιασε καλωσορίζοντάς τον, λίγο πριν ξεκινήσει το πρόγραμμα. Τα μάτια του έπεσαν στη Ραμπελία που τον κοιτούσε επίμονα. 

- Μη φοβόσαστε, δε θα πω τίποτα... Ξεύρω ότι είσαστε με τον Παντελή, να μιλήσετε για δουλειές...

- Είσαι εσύ μια... Τόνε θέλεις, έτσι δεν είναι;

- Κι αυτός με θέλει και με ζητάει να βρισκόμαστε κάθε μέρα, αμά...

Ο Παντελής γυρίζοντας χαιρέτισε εγκάρδια ένα μεσόκοπο ζευγάρι κι ο Καμανταρίδης ένιωσε το αίμα του να παγώνει. 

- Ωχ! Πού βρέθηκαν αυτοί εδώ; Φωτιά στο σπίτι μου θα βάλει η κουτσομπόλα!

Τους πλησίασαν κι η γυναίκα την κοίταξε ειρωνικά.

- Η γυναίκα σου πού είναι Καμανταρίδη; Δε θα μας συστήσεις την παρέα σου; 

Η Ραμπελία κοίταξε κατάματα τον Παντελή κι έδωσε αποστομωτική απάντηση! 

- Δεν είμαι η δική του παρέα μαντάμ! Ο φίλος του τόνε κάλεσε απόψε να μιλήσουνε για δουλειές κι επειδής είχαμε δώκει εδώ ραντεβού τον έφερε! Μόλις έφευγε να βρει την κυρία του!

- Α! Μάλιστα! 

Παγιδευμένος ο Καμανταρίδης κοίταξε τον Παντελή, ζητώντας σιωπηλά βοήθεια.

- Μνηστή μου είναι η κοπέλα! Λέω τελικά να περάσω κι εγώ την κουλούρα και να γίνει κουμπάρος μου! Χα χα χα! 

Τα μάτια τους γούρλωσαν ακούγοντάς τον! 

- Τι λες; Άιντε, με το καλό! 

Έφυγαν όσο η "πέτρα του σκανδάλου" τραγουδούσε ακόμα. Έτσι διαχυτική όπως ήταν μαζί του, θα έδινε τροφή στο θηρίο που είχε γλώσσα κοφτερή και γύριζε ολημερίς σ' όλα τα καλά σπίτια τάχα για επίσκεψη, κάνοντάς τα άνω κάτω... 

Για τη Ραμπελία ήταν ανέλπιστη τύχη βέβαια! Θα τύλιγε και τους δυο και θα τους είχε του χεριού της!

- Θα σας πω την ιδέα μου και δε θα γένει τίποτις κακό κύριε Καμανταρίδη! 

Οι δυο άντρες θαύμασαν την εξυπνάδα και την ευστροφία της! 

Ο Παντελής ήταν εκείνος που είχε σχέση με τη σαντέζα κι ο... κουμπάρος έκανε ο,τι ήταν δυνατόν για να τους χωρίσει και να πάρει τη φτωχή κοπέλα που είχε εκθέσει. Δεν είχε πει τίποτα σε κανέναν γιατί εκείνη όχι μόνο δεν ήταν του κύκλου του αλλά εργαζόταν και στα φιλικά τους σπίτια... 

Περασμένα μεσάνυχτα την έφερε στο σπίτι κι εκείνη δεν είχε βγάλει μιλιά στη διαδρομή.

- Η τελευταία μας φορά ητανάνε... Θα με σκοτώσουνε οι γονιοί μου τόσο που άργησα... 

- Τίποτα δε θα πάθεις! Πες τη μαμά σου να βγει, να τη μιλήσω! 

- Μα...

- Περιμένω γιαβρί μου!

Με τα μάγουλα κατακόκκινα μπήκε τρέχοντας στο σπίτι. 

- Τα καταφέραμε μαμά! Βγες όξω!

Έβγαλε γρήγορα τη νυχτικιά η μάνα και φόρεσε το τσίτινο ρομπάκι της. Έφτιαξε τα μαλλιά με τα δάχτυλα και βγήκε στο δρόμο κάνοντας το σταυρό της και με την καρδιά να χτυπάει σαν τρελή. Τα ταρατσάκια ήταν στις δόξες τους βέβαια!

- Φασαρία στην κόρη σου να μη κάμεις άλλη φορά άμα αργήσει! Την Κυριακή θα την περάσω δαχτυλίδι!